Onder water is het zóóó druk geworden. Enkele vissen komen zelfs boven water naar lucht happen. Aan land zien ze mos, varens en bomen. Dat lijkt hun ook wel best een superfijne plek, denkt Lotte. Kijk, zegt Kristof Sterrenstof, de eerste diertjes met kleine flappertjes op hun rug komen uit de zee. Gespartel en gewaggel. Ze proberen uit het water te ontsnappen. Kijk hoeveel ze moeten oefenen. Die worden zeker familie van vliegjes of mugjes. Eindelijk – BZZZ… – ze vliegen weg naar het strand.

Daarna komen de eerste vissen aan land. Wat hebben ze het moeilijk met hun zwemvinnen. Hup, zegt Kristof Sterrenstof, gebruik je vinnen als pootjes! Of je moet terug het water in! Vooruit visjes, volhouden! Spannend! Kom, zegt Lotte, laten we supporteren en naast hen meerijden. Nu begint de stormloop over land. JIHA! De veroveringstocht van de dieren. De sterkste dieren raken het verst, weet Kristof Sterrenstof. Ze willen tot de top van de hoogste bergen raken.

Luid kwakend maken kikkers verre sprongen. En salamanders zetten de achtervolging in. Is dat daar een wandelende tak? Neen, zegt Kristof Sterrenstof, de slang had gewoon eerst nog pootjes. Snelle hagedissen gaan ervandoor. Pas op, Lotte, of je belandt in de bek van die reuzekrokodil. Iedereen is zo gehaast. Enkel die zuchtende schildpadden geven er niet aan toe, ziet Lotte. Op dit ruwe land bollen ze voort, maar plots – KNAL – een lekke band. Tijd voor een pauze in de veroveringstocht.

Ondertussen zien Kristof en Lotte steeds grotere dieren, met grotere tanden. Brrr, ze moeten beginnen opletten. Hé Lotte, vraagt Kristof Sterrenstof. Wat doe je daar in het lange gras? Tussen die lijnen in het krijt. Je bent aan het … voetballen tussen de dinosaurussen? Tof, ik geef wel commentaar. Let op, Lotte, dat is geen bal maar een dino-ei! Als je geen bal vindt, kan je er eentje maken van die prop bladeren. En start! Sommige van de dino’s zijn reuzegroot. Ze kunnen erg snel rennen op het voetbalveld.

De bal kaatst naar de stegosaurus, gaat Kristof Sterrenstof verder, maar die heeft er geen oog voor, want hij eet rustig bloemen. Dan maar snel een pass naar de triceratops. Hij zet zijn reuzepoot tegen de bal en daar volgt … een hard schot op doel. Pech, een logge brontosaurus staat serieus in de weg. De velociraptor probeert nog met zijn rechterpoot. Maar die doelman is echt veel te groot. Een lange bal naar de tyrannosaurus rex, maar hij – HAP – bijt de bal in twee. Geen punt voor hem!

Ondertussen wordt het donkerder en donkerder. Kijk, waarschuwt Lotte, daar vliegt een grote stenen bal voor de zon. Zelfs de grootste dino kan deze bal niet tegenhouden. Zoek dekking, roept Kristof Sterrenstof. BOEM! De aarde beeft en alles staat in vuur en vlam. Grote stofwolken laten geen straaltje zon meer door. Dit was de laatste voetbalwedstrijd van de dinosaurussen. Ze leken nog zo groot en zo sterk, zucht Lotte. Maar het opnemen tegen de natuur? Dat kan niemand, weet Kristof Sterrenstof. Nooit! Dat is echt onbegonnen werk.